قدم رنجه فرمودن

امروز ساعت یازده و ربع مامان و بابا رسیدن تو بغلم

کلی تو فرودگاه گریه کردم، باورم نمی شد بلاخره اومدن

الهی که چشم همتون روشن بشه به یه خبر و اتفاق خوب

تا بیایم خونه شد ۱۲ و مرغ از قبل تو فر گذاشته بودم، سریع برنج رو هم گذاشتم تو پلوپز، اونم از قبل اب و روغن و نمک زده بودم. فقط سریع روشنش کردم و دیگه افتادیم به جون چمدونها

باز مجازشون دو تا ۳۵ کیلو بود و دو تا داخل کابین ۸ کیلویی ولی نزدیک ۱۰۰ کیلو بار داشتن 

یه عالمه هم خوراکی برامون آوردن و کتاب

دو تا گوشواره و یه دستنبد هم برای من کادو آوردن، برای همسر هم یه دستنبد

ناهار خوردیم و بعدش دسر و چایی و دوباره افتادیم به جمع و جور، بلاخره ساعت ۳ جمع شد همه چی

یک قهوه خوردیم و بعد بابا جانمان رو مبل خوابش برد و من و مامان هم رفتیم یکم دراز کشیدیم. همسر هم تو پذیرایی خوابید 

الانم من و همسر بیداریم و مامان تازه بیدار شده

خدا کمکمون کنه این سه ماه رو بتونیم به بهترین نحو ازشون پذیرایی کنیم و براشون یه خاطره خوب بسازیم

مواظب خودتون باشید و بدونید اگر دورم دلم باهاتونه